Een manifest en een nieuw plan

Beste lezer,

Mevrouw Hoefnix was deze week in een filosofische stemming en dat was de schuld van Vincent Kouters, die een aanzet tot een manifest schreef. Waarom spaar ik zelf eigenlijk, naast mijn doel om binnen tien jaar te stoppen met werken? Er blijken grote verschillen tussen deze twee manifesten. Lees het mijne en wellicht nog beter: schrijf er zelf een. Je hoeft niet te beleggen of hoogdravende plannen te hebben, gewoon een bedrag op de spaarrekening om de strenge blik van juf NIBUD te vermijden, is al heel wat.

Maar belangrijker dan het waarom, is dat je het uberhaupt doet. (Ik schrijf dat nu wel op, maar is dat echt zo? Gelukkig heb ik een extra Paasdag om daarover na te denken.) Om ons weer tot de nuchtere actualiteit terug te brengen, postte ik ook de eerste van een (hopelijk lange) traditie: een kwartaalupdate. Wat is de stand op de beleggingsrekening van mevrouw Hoefnix?

En eerder deze weken had u nog gemist:

• Klein huiselijk leed in de vorm van een irritant duur koolstoffiltertje, en hoe mevrouw Hoefnix dat kwaad versloeg.

• Een variant op je huis verhuren op Airbnb: minder inkomsten maar ook veel minder gedoe.

Een avond lang naar de Matthäus Passion luisteren heeft nog meer stichtelijke effecten, want nadenkend over de gigantische berg textiel die de mensheid jaarlijks produceert, heb ik een nieuw project bedacht. Ik wil alle textiel (kleding, beddengoed, wat dan ook) dat ik in 2024 eigenlijk zou willen weggooien, hergebruiken. Met de naaimachine verbouwen tot iets anders, verkopen, wat dan ook. Daarover komende week meer op mijn blog.

Tot snel!

Mevrouw Hoefnix