Budgetten: doen of niet?

Lieve mensen,

(Een vriend van mij noemde dat vorige week een ‘Mies Bouwman-opening’ en dat vond ik mooi. Soms heb je gewoon wat Mies Bouwman in je leven nodig.)

Deze nieuwsbrief bereikt u na zonsondergang en niet op zondagochtend. Sorry. Het heeft - I kid you not - met het Eurovisie Songfestival te maken. Ik kijk normaal niet eens, maar ik heb vrienden die Eurovisieverslaafd zijn, en ook nog die hard ABBA fans, dus die hadden hoge verwachtingen van Malmö. Ik ging voor de gein deze keer meekijken. Lang verhaal kort: het plan was een leuke dag met suffe spelletjes en een hoop camp en dan vroeg naar huis, maar het werd een dag vol verbijstering en om 2 uur ‘s nachts in een logeerbed. Plus napraten vanmiddag op een terrasje.

Zo kan dat hele Eurovisie wat jou betreft in de plomp zakken, en zo ben je diep verontwaardigd namens de Nederlandse deelnemer wiens nummer je eigenlijk nog niet eens helemaal gehoord had.

Gelukkig zijn er belangrijkere dingen. Zoals daar zijn: de centen. Van de vier stukken die ik de afgelopen weken schreef, gingen er twee over mijn huishoudboekje. Het eerste stuk van de twee ging over het feit dat ik elke maand ongeveer €1800 uitgeef (en de rest beleg). Dat blijkt best weinig te zijn. Vergelijk het met het minimumloon van ongeveer €2200. Aan de ene kant heb ik op cruciale punten - zoals woonlasten - veel geluk, dus lijkt het kariger dan het is. Aan de andere kant is dit een stuk makkelijker als je gewoon stopt met onzin kopen. En veel uitgaven zijn heel erg onzin.

Dat stuk leverde een vraag op van een lezer in de reacties onder het artikel: hoe veel geef je uit aan boodschappen? En een hoop antwoorden van mede-lezers. Daaruit concludeerde ik dat een blogpost over budgetteren blijkbaar toch een stuk interessanter is dan ik dacht, dus ik heb mijn manier van budgetteren uit de doeken gedaan in een nieuwe post. En meteen mijn twijfel op tafel gegooid: ik weet niet of dit wel zo zinnig is. Het kost niet zozeer tijd, maar wel veel headspace (excusez le mot). Elke dag denken aan je uitgaven is minder zorgeloos dan ik zou willen zijn. Het zou ideaal zijn als ik gewoon op gevoel ongeveer goed uitkwam. De vraag is natuurlijk of dat lukt. Misschien moet ik het een keer proberen. In ieder geval is zo geobsedeerd bezig zijn met je geld voor mij niet ideaal, hoe zeer ik ook van puzzelen houd. Hoe dan ook: lees hier hoe ik het in ieder geval nu nog doe.

Naast deze twee huishoudelijke zaken ook nog een post over het boek ‘Deflatie in aantocht’ van Eric Mecking uit 2005, dat ik negentien jaar later uit een buurtboekenkastje trok. Destijds best populair. Kwam zijn bombastische voorspelling uit, of niet? Een beetje wel, maar grotendeels niet. Het weerhoudt hem niet om ook nu nog hel en verdoemenis te blijven prediken (gelukkig in redelijke anonimiteit). Dit type mens is erger dan het lijkt. Voornamelijk omdat ze dramatische voorspellingen doen waarmee ze zich een media-presence bijeen roeptoeteren met bijbehorend verdienmodel. Want uiteraard weet Eric wél hoe je aan die rampen ontsnapt, als je even meedoet aan zijn ‘unieke cyclische beleggingssysteem’. Een heel heet hoekje in de hel voor Eric en collega’s, graag, dank u wel.

En als laatste ben ik gezwicht voor Airbnb. Ik krijg er al bijna spijt van, want MIJN GOD wat is het een werk om Airbnb tevreden te stellen over je ‘listing’. Hopelijk is het de tijdsinvestering waard. Bijkomend voordeel: ik maak eindelijk eens al die onaffe klusprojecten af. Gek hoor, dat je dat dan niet al eerder deed, bijvoorbeeld gewoon voor jezelf…

Hopelijk tot over twee weken!

Mevrouw Hoefnix

P.s. die beloofde blogroll wordt woensdag! Nu echt! Beloofd!